دوباره يك شب ديگر، دوباره تنهايى
      دوباره اين من و اين امتداد يلدايى
              ستاره مى چكد از چشم هاى بسته ى صبح
                   ميان بستر تاريك ناشكيبايى
                          اميد نرگسى ام آن حضور نامرئى است
                              به پيشواز تو مى آيم اى حقيقت سبز!
                                     چرا به خلوت پاييزى ام نمى آيى؟
                                         هميشه مشتعلت فوج، فوج، پروانه
                                               هماره منتظرت موج، موج دريايى
                                                    بيا، طراوت شرقى! بيا و قسمت كن
ميان پنجره ها يك بهار، زيبايى
                                                          غزل، كم است و زمينى است، كى حافظ خون!

                  بخوان قصيده اى از عشق هاى بالايى